کدام  مکان های تاریخی کشور تخریب شده اند؟

این کاخ در سال 1265 هجری شمسی به فرمان ناصرالدین شاه، در جلگه شرقی روستای رستم‌آباد، ساخته شد. معماری، سبک ساختمان کاخ و تزیینات گچبری آن معرف هنر دوره قاجار است و کوبی زرینی، که نشانه کاخ سلطنتی بود، برفراز بلندترین نقطه شیروانی بام جای داده شده بود. قسمتی از این کاخ در دوران رضاشاه پهلوی تخریب شد و از مجموعه بناهای یاد شده این کاخ تنها عمارت حوضخانه، تالار آینه و برج سلطنت آباد بجا مانده، که اکنون در اختیار ارتش است و کارهای تشریفاتی ارتش در آن مکان انجام می‌شود.

حمام باغ لله مربوط به دوره قاجار است و در کرمان، خیابان شریعتی، کوچه شماره 13 واقع شده است. باغ لله 200 سال سابقه دارد و قبلاً باغ بزرگی بوده که متعلق به «خواجه اتابک بزقوش» از عرفا و سیاستمداران کرمان بوده و گرمابه‌ای هم که در این محله واقع شده نیز به دستور او ساخته شده‌است. این حمام از قدیمی‌ترین حمام‌های استان کرمان به‌شمار می‌رود. متاسفانه این بنا که نزدیک 10 سال پیش ثبت ملی شده بود به دلیل نگهداری نامناسب و بالا آمدن فاضلاب و آب‌های زیر زمینی  تعطیل شد و در حال تخریب کامل است.

خانه‌ کلکته‌چی از جمله خانه‌های قدیمی و مکان های دیدنی تبریز است که گفته می‌شود قدمت آن به دوره حکومت پهلوی اول بازمی‌گردد. این خانه به خانواده‌ی کلکته‌چی، از تاجران تبریز تعلق داشت و از یادگارهای آن‌ها می‌توان به کتابخانه‌ی کلکته‌چی در حیاط مسجد جامع اشاره کرد. ستون‌های گچ‌کاری‌شده و پنجره‌های رنگی خانه، نشان از قدمت و معماری تاریخی عمارت دارند. متاسفانه این خانه در حال تخریب است و با وجود ارزش تاریخی و گردشگری آن، سازمان میراث فرهنگی هیچ اقدامی نسبت به مرمت و بازسازی آن انجام نمی‌دهد.

سارویه یا کهن دژ یا تپه اشرف نام بنایی بسیار کهن در اصفهان است که در کنار پل شهرستان و در کناره شمالی زاینده رود قرار دارد. با وجود اینکه این تپه در آبان ماه سال 1375 در فهرست آثار ملی ثبت شد، به گفته کارشناسان میراث فرهنگی حدود 70 درصد آن برای ساخت خیابان سلمان فارسی توسط شهرداری تخریب و برای همیشه از بین رفته است. در سازه سارویه، معماری از دوره‌های مختلف تاریخی پیشین و قبل از ساسانیان (اشکانی و …) وجود داشته ‌است اما تازه‌ترین و آخرین سازه‌های باستانی باقی مانده‌اش مربوط به دوران ساسانی است، به قسمی که یافته‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد که برخی از دیوارهای عظیم باقی مانده‌ی این دژ نیز، متعلق به دوره ساسانیان است.

تپه بقارا مربوط به هزاره چهارم پیش از میلاد است و در شهرستان بهبهان، 1 کیلومتری غرب روستای قلعه سید واقع شده است. قدمت این بنا  مربوط به هزاره 4 قمری می باشد و در سال 1386 در مجموعه آثار تاریخی ایران ثبت شده است. متاسفانه این اثر تخریب گردیده است.

بنای سابق مسجد سلمان به دست حسین لرزاده در سال 1322 و در تهران، خیابان 17 شهریور، بالاتر از میدان خراسان، حد فاصل کوچه‌های تشکری و فریدوند ساخته شده بود. این اثر در تاریخ 3 خرداد 1386 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید اما تنها دو ماه بعد هیئت امنای آن بدون هماهنگی با سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ایران و تنها با دریافت مجوز شهرداری تهران اقدام به تخریب و گود برداری این مسجد کرد و مقدمات ساخت سازه‌ای دیگر به جای آن را گذاشت.

در سال‌های میانی سده نوزدهم میلادی ناصرالدین شاه فرمان ساخت کاخی در مرکز شهر را می‌دهد که پس‌ترها این کاخ به نام «شمس‌العماره» شناخته و مشهور می‌شود. ساختمان شمس‌العماره از پرآوازه‌ترین و بلندترین ساختمان‌های شهری در ایران دوره قاجار و نیز انزلی بوده است که در بلوار فوقانی کنونی در 5 طبقه ساخته شده بود. پس از ناصرالدین شاه این ساختمان یکبار در سال 1286 شمسی به کوشش مردم شهر بازسازی می‌شود. اما پس از احداث ساختمان شهرداری در سال 1306 به طور کامل ویران شد.

کلیسای کرمان مربوط به اوایل سلطنت دوره پهلوی اول است و در کرمان، خیابان شریعتی، کوچه شماره 1، جنب بیمارستان ارجمند واقع شده و این اثر در تاریخ 27 اسفند 1387 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده ‌است. این کلیسا در سال 1320 شمسی و به دست معمار معروف کرمانی «علی محمد راوری» در خارج از محدوده شهر کرمان ساخته شد که بعدها با پیشرفت شهر در مرکز کرمان قرار گرفت و سرانجام در سال 1390 به وسیله لودر با خاک یکسان گردید.

هشت بهشت که یکی از کاخ‌های زیبا و معروف دوره آق‌قویونلو بود، در سال 888 هجری قمری، به دستور سلطان یعقوب پسر امیرحسن بیک مشهور به اوزون حسن، بنا شد. کاخ هشت بهشت هم نمونه‌ای دیگر از بناهای تاریخی که اکنون نه تنها اثری از این کاخ باشکوه باقی نمانده بلکه حتی می‌توان گفت که وجود چنین بنای باشکوهی به فراموشی سپرده شده‌است.

عمارت مسعودیه (کرمانشاه) (که با نام عمارت متصل به غارهای طاق بستان در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده بود) بنایی مربوط به دوره قاجار است که در محوطه تاریخی طاق بستان کرمانشاه واقع شده اما متاسفانه در سال 1342 برای آزادسازی چشمه آناهیتا و نمایان شدن بیشتر آثار توسط رومن گیرشمن و هیئت همراه وی بر پایه فرضیه‌های باستان‌شناسی در کنار طاق بستان را تخریب شد..