سخت ترین ساز های موسیقی برای یادگیری

ویولن یک ساز زهی و آرشه‌ای است که تاریخچه آن به قرن 9 میلادی برمیگردد. نقش این ساز در ارکسترها و اجراهای زنده بسیار پررنگ است و حضور آن در فرهنگ‌ها و کشورهای مختلف دیده می‌شود. نوازنده ویولن با قرار دادن انگشتان دست چپ و فشار و جابجایی انگشتان، طول سیم‌ها را تغییر می‌دهد که باعث ایجاد نت‌های متفاوت می‌شود. نحوه قرار گیری ساز و حرکت دادن آرشه ویولون مهارت بالایی نیاز دارد و این یکی از دلایلی است که آن را تبدیل به سخت ترین ساز برای یادگیری کرده است. بعلاوه، ویولن پرده بندی ندارد و نوازنده فقط با آموزش و تربیت شنوایی می‌تواند نت‌های مختلف را تشخیص دهد

ارگان یک ابزار موسیقی با صفحه کلید است و از یک یا چند قسمت تشکیل شده است که هرکدام کیبوردهای مختلفی دارند و با دست ها یا پاها نواخته میشود. ارگان یک قطعه ی هنری نسبتا قدیمی است که تا قبل از انقلاب صنعتی به عنوان یکی از پیچیده ترین ابزارهای مکانیکی دست ساز انسان شناخته میشد. ارگان قلب و روح سنت موسیقی غرب بوده است. یکی از ویژگی های برجسته ی این ساز، توانایی آن برای تولید کوچکترین صداها تا قدرتمندترین آن است.

ابوا نوعی ساز بادی است که با مواد مصنوعی ساخته می‌شود و تقریبا 65 سانتی‌متر طول دارد. این ساز دارای کلیدهای فلزی و سوراخ‌های مخروطی شکل است که صدا با دمیدن در آنها تولید می‌شود. نواختن ابوا سخت‌تر از نواختن سازهای بادی دیگر مانند فلوت و کلارینت است و مهارت زیادی لازم دارد ولی با این حال در میان انواع گوناگون سازها ابوا به دلیل صدای نافذ و مشخص آن، به راحتی قابل شنیدن است.

نی‌انبان یک ساز بومی است که اغلب در مجالس عروسی و شادی نواخته می‌شود. این ساز شناخته شده‌ترین ساز موسیقی جنوب ایران است. نی انبان 9 نوت دارد که باید در فشار ثابت نواخته شود. نحوه‌ی فوت کردن و تولید صدا از ساز نی کمی زمان بر است و به تمرین و حوصله زیادی احتیاج دارد. این ساز یک لوله دارد و انتهای آن به کیسه‌ای وصل است که نوازنده آن را به دهان می‌گذارد و از این طریق کیسه را پر باد می‌کند و در نتیجه فشار بازو بر روی کیسه که هنگام نواختن آن را زیر بغل گرفته ‌است؛ هوا را به داخل لوله دوزله می‌فرستند و با انگشتان خود سوراخ‌ها را باز و بسته می‌کند.

چنگ نوعی ساز زهی است که از مشهورترین سازهای باستانی ایران بوده است. ساز چنگ غالباً از چوب‌های گردو و افرا ساخته می‌شود و از سازهای گرانقیمت محسوب می‌شود. این گرانی قیمت به خاطر ساختمان پیچیده و ساختن دشوار آن است. چنگ، سازی رشته‌ای است که با انگشت نواخته می‌شود. این ساز نیز به خاطر حالت قرار گیری انگشت ها روی سیم و ضرورت کنترل پدال های آن با پا برای صاف یا تیز کردن صدا، کمی دشوار است

پیانو مشهورترین ساز صفحه کلید دار است که توسط ضربه نوک انگشتان نواخته می‌شود. پیانو در بین همه سازها بالاترین دامنه صوتی دارد و صدای آن با فشرده شدن کلاویه‌ها بوجود می‌آید.  اکثر افرادی که دوست دارند نواختن پیانو را یاد بگیرند معمولا با 3 تا 5 سال تمرین می‌توانند به نتیجه دلخواه برسند اما در نظر داشته باشید که پیشرفت شما  بستگی به میزان تلاشتان دارد.

گیتار یک ساز زهی است که طرفداران بسیار زیادی دارد. گیتار در سبک های مختلفی مانند پاپ، کلاسیک، فلامنکو و… آموزش داده می شود. گیتار کلاسیک از آن دسته سازهایی است که اکثر جوانان اشتیاق خاصی به یادگیری آن دارند هرچند نواختن گیتار نیاز به تمرین و صبوری فراوانی دارد و شما باید ساعتها متمادی تمرین کنید. چه بسا تمرین زیاد این ساز باعث سوزش و کبودی در نوک انگشتان می شود.

آکاردئون یک ساز بادی است که در اوایل قرن نوزدهم در اروپا ابداع شد. آکاردئون از نوع دستگاه های موسیقی می‌باشد که حالت مستطیل شکل دارد و نوازنده با در دست گرفتن آن و دادن حرکت‌هایی به آن صداهای دلنشینی تولید می‌کند. هماهنگ شدن دست ‌ها و تامین جریان باد در ساز از دشواری‌های یادگیری آکاردئون می‌باشند.

درام مجموعه‌ای از طبل‌ها و دیگر سازهای کوبه‎‌ای است که توسط یک نوازنده و با استفاده از دو چوبک طبل نواخته می‌شود. برای نواختن این ساز عضلات دست و پا هر دو درگیر هستند. هماهنگ کردن بیت با ضربه های دست مهمترین چالشی است که هنرجویان در ابتدای یادگیری این ساز با آن روبه رو خواهند بود.